عارفان شاعر و شاعران عارف حقایق را با ذوق و شهود در میابند و برای مشاهده انچه بان ناعل

امده اند تعابیر و اصطلاحاتی وضع کرده اند. وبرای یافته ها عباراتی ساحته اند تا بدین وسیله

عاشقانرا به فهم ان حقایق هدایت نمایند.

از جمله این اصطلاحاتو کنایات :

             میتوان  (رخ) را نام برد که  مراداز ان تجلی جمال حضرت حق است.

            زلف  عبارت است از تجلی الهی   به قهر 

            خال یعنی وحدت حقیقی 

          لب  که مقصود  کلام  است و اشاره به نفس رحمانی

          می و شراب  ذوق و وجد حال از جلوه محبوب حقیقی در اوان علبه محبت بر دل سالک 

          وارد می شوذ و سالک را مست می کند

          ابرو که مراد صفات الهی است